In navolging van #Wakeupkitty ook van mij een 'Vrij schrijven'.
Een week van elkaar helpen.
En niet alléén op Yoors.
Dinsdag 09-10-2018
Een dag als alle anderen lijkt het te gaan worden, tot het moment dat ik 'Klein' voor een tweede keer uitlaat. Mijn standaard rondje, langs het 'frietkot', de kerk en via de Boslaan weer terug. Maar ik ben nog maar net de snackbar voorbij en daar komt Betsie aangelopen. Het wandelvrouwtje. Lang niet meer gezien trouwens. Betsie is een wat oudere mevrouw en ze loopt hele dagen rond. Ze komt op me afgelopen...
"Ik wordt bedreigd", zegt de dame zachtjes. "Door wie dan en waarom", vraag ik. "Door Willem, hij wil me in elkaar slaan. Dat moet ook gebeuren, hoort er ook bij hè... zei hij. Ik mag niet meer voor het raam langslopen bij hem en hij heeft me al een keer beetgehad. Nu durf ik bijna niet meer buiten te komen", aldus Betsie. Oké, dit wordt toch een wat andere dag als andere, concludeer ik. Ik vertel haar hoe naar ik dat voor haar vind. We overleggen even of we dezelfde persoon voor ogen hebben want ik ken hier bijna niemand van naam. Dat is zo, blijkt. "Heb je de politie gebeld?", ga ik verder. "Ja maar die komen alleen als 't te laat is. Als ik dood ben, dan komen ze!", roept Betsie nu wat harder. "Ze zouden me terugbellen maar nee hoor!" Gaat ze geagiteerd verder. "Ik kijk wel even", zeg ik. Ze bedankt me hartelijk en vervolgt ook haar weg. Via Facebook leg ik contact met de wijkagent. Een beetje druk kan geen kwaad. Hij komt kijken. ik leg hem uit om wie het allemaal gaat en hij belooft 'gesprekjes' te gaan voeren. Nu lijkt het eerst rustig.
Woensdag, 10-10-2018
Weer tijdens het gewoonlijke wandelingetje met de hond, loop ik richting Boslaan. Op het parkeerplaatsje staan 2 dames bij een auto. De portieren ver open. "Hallo", zeg ik. "Mijnheer!" "ja?", vraag ik. "Heeft u misschien ook startkabels, ik heb 't licht aan laten staan, een uur lang toen we bij iemand op bezoek waren." Het klinkt wat paniekerig. "Ja, dan moet ik alleen eerst nog naar huis maar dan kom ik zo terug", vervolg ik. "Is prima", zegt één van de dames. Zo gezegd zo gedaan, de dames waren dankbaar en ik ga weer naar huis.
Donderdag, 11-10-2018
's Middags belt een kameraad, Frans. "Ik zit er wat doorheen", zegt hij en vertelt van de problemen op zijn werk. Vervolgens vraagt hij of hij langs mag komen. "Natuurlijk, je bent altijd welkom", antwoordt ik. Even later zitten we hier aan de koffie en daarna vraag ik of hij even meeloopt met 'Klein' uitlaten. Dat is goed. Onderweg hebben we het over zijn situatie en ik probeer hem raad te geven. Eenmaal thuis zegt hij direct dat hij weer moet gaan. Het is etenstijd en hij is een man van de klok.
Nu ben ik dus erg benieuwd. Deze week doe ik al 3 dagen achter elkaar een goede daad, als reactie op een onverwachte gebeurtenis. Nu staat de vrijdag bijna 'voor de deur', Erg benieuwd wat waarschijnlijk de middagwandeling weer mag brengen!
© 11-10-2018 Enriqué, blogs and more ( enrique.dutch@gmail.com ) Alle rechten voorbehouden/All rights reserved. Afbeeldingen (header en thumb) afkomstig van Pixabay: https://pixabay.com/nl/brieven-e-mail-mail-de-hand-2794672/ En: https://pixabay.com/nl/schrijfmachine-ge%C3%AFsoleerd-1138293/
Vrij schrijven door mijn schrijfpartner:
MyLife: Spreekbeurt houden
MyLife: Passieloos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten